Naar ik van mijn goede vriend en wethouder Frank Wout heb begrepen is het nogal onrustig daar bij jullie in Europa, en dan heb ik het niet over het weer, maar over lekkende persen, indianenverhalen van zelfbenoemde klokkenluiders en demonisering van hardwerkende bestuurders. Het is toch bij de wilde spinnen af, zeg! Ben je éven het land uit om een oud netwerk nieuw leven in te blazen of ze breken de tent af. Hoe kan een mens nou ooit verder gaan kijken dan zijn neuzen lang zijn als dat ongeregeld van het Leeghwater maar onrust blijft stoken? Wie denken ze nou eigenlijk wel dat ze zijn? De helft van de invloedrijke docenten is al niet teruggekeerd van hun zomercursussen in het Albanese grensgebied, zonder ooit nog iets van zich te laten horen trouwens, en de andere helft hebben we overgeplaatst naar andere vestigingen of verkocht aan andere instituten, zodat inmiddels het hele Leeghwaterteam is vervangen door de excellente docenten van het Paul van Castricum Lyceum, maar wat denk je, beginnen die lijken van zevenendertig graden opnieuw rad te draaien, en dat uitgerekend nu er rust nodig is rond het Leeghwater College!
Maar goed, een van de dingen die ik in de afgelopen periode wel heb geleerd is dat je een heleboel gezeur kunt voorkomen door open te communiceren. Het maakt niet uit waarover, als je het maar transparantie noemt. Ik ga nu dus even open transpareren over mijn laatste studiereis, die naar Mozambique (in eigen tijd!).
Toezicht op afstand
Toezicht op afstand is modern, in de mode en buitengewoon efficiënt. Iedereen doet het, dus waarom zou de MSG dan een uitzondering willen zijn? Bovendien geldt natuurlijk ook hier de Tweede Wet van Jongsaf: hoe groter de afstand, des te slagvaardiger kan de raad van bestuur opereren. Vandaar dat we in Nieuw-Zeeland hebben gezocht naar passende huisvesting voor de Raad van Toezicht. Na aankoop van een kantoorpand en bijbehorend woongebeuren bleken de Nieuw-Zeeuwse klokken echter ruim voor te lopen op de Midden-Europese tijd, die wij in Nederland gewend zijn. In Nieuw-Zeeland gebeurt alles dus zo´n halve dag eerder dan in Meerwijk.
Aangezien het natuurlijk niet zo kan zijn dat de Raad van Toezicht dingen eerder weet dan de voorzitter van de Raad van Bestuur, moeten we onze pasverworven vestiging Nieuw-Zeeland dus weer zien te verruilen voor een andere locatie. En dat is nou precies wat ik hier in Machangulo voor elkaar probeer te krijgen, tussen alle wilde spinnen en andere enge beesten in. Hard werken dus, en dat uitgerekend nu er rust nodig is rond het Leeghwater College! Verder gelanterfant zullen we dan ook beschouwen als terrorisme.
Zwitserland
Mijn reis naar Zwitserland zal altijd onopgehelderd blijven.
Dit is een bericht van Max Offenbaach himself.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten